rheinsteig (verslag Henny)
De Rheinsteig was de eerste langeafstandswandeling in Rheinland-Phalz, is 230 km. lang en loopt van Bonn naar Wiesbaden. Vanuit Lahnstein hebben we de Rheinsteig gevolgd tot Rudersheim.
Net als langs de Lahn lopen was langs de Rijn lopen super mooi en net als langs de Lahn was het zwaar. Je zou denken langs een rivier is lekker makkelijk, maar de route gaat constant naar boven naar een burcht, en die zijn er zeer veel langs de Rijn, naar beneden naar een dorpje of een beek. Daarnaast was het ook betrekkelijk stijl, want die burchten moesten niet makkelijk te veroveren zijn. Veel burchten zijn in privé bezit en niet toegankelijk voor bezoek. Er was zelfs een rijke Japanner, die ook geen wandelaars om zijn burcht duldde en waar de route in een grote boog omheen gelegd was.
Het mooie van de Rheinsteig was ook de afwisseling in landschap, boven veel weide en halverwege de bergen bos en in de dalen een dorp en-of beek. Boven in de weide was het stil en beneden in de dorpjes een herrie vanjewelste; van trein, scheepvaart en autobaan. Ongekend. We raakten wel snel aan de herrie beneden gewend, want we sliepen in een pension of we kampeerden in de dorpjes aan de Rijn, en hebben er niet minder om geslapen.
Als we het dan toch over slapen hebben. Een camping was bijzonder grappig. Deze camping lag direct aan de Rijn. Voor een leek was niet duidelijk hoe de camping liep, omdat er totaal geen afrastering was. Er liep ook een fietspad dwars door de camping. De 'tenters' mochten hun tent opzetten op een groenstrook tussen de Rijn en het fietspad en de campers op een groenstrook tussen een weg en het fietspad. Er was super veel lawaai van alle verkeer ter land, op het water en in de lucht. Maar we stonden als 'tenter' direct aan de Rijn en konden met onze voeten in de Rijn bungelen en dat is ook wat waard.
Zoals al eerder beschreven waren de hoogte verschillen enorm (zie ook Lahnsteig). Van de Rheinsteig weten we deze niet zo goed, omdat we daar geen geen goed boekje van hadden. Achteraf gezien niet zo slim, want daardoor planden we onze wandeling op afstand en namen de hoogte verschillen niet mee. Aan het einde van de route hadden we dan ook behoorlijk veel spierpijn.
Op de Rheinsteig, na de Loreley rots, begint het wijngebied. Dat was ook bijzonder. Sommige wijnboeren hadden langs de kant van het wandelpad een klein wijnvaatje of wijnkeldertje gemaakt met klein flesjes wijn met wijnglazen en al. Dit maakte het lopen erg gezellig. Net voor Kaub of Caub was er ook zo'n vaatje en, omdat we bijna aan het einde van de route waren, vonden we dat we wel wat konden proeven. Een beetje teut kwamen we bij ons pension aan, maar onze pensionhouder was ook een beetje teut dus dat maakte allemaal niet uit.
De Rheinsteig had ook hele leuke plaatsjes, zoals Braubach met het oude café Eck-Fritz. In Braubach waren sowieso veel vakwerkhuizen. Diezelfde dag kwamen we in het dorpje Osterspai waar een dorpsfeest was (sacramenten feest). Als vreemdeling voelde we ons geheel opgenomen in het dorpsleven. Ze waren belangstellend naar ons en wij naar hun, heel gezellig.
Met veel goede herinneringen denken we terug aan dit wandelpad.